Władysław Słowiński

Kompozytor, dyrygent, człowiek oddany polskiemu życiu muzycznemu. Od 1953 roku należał do sekcji A i B Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.

Urodził się 14 maja 1930 roku w Sadlinie w Wielkopolsce. W latach 1949-51 studiował muzykologię pod kierunkiem Adolfa Chybińskiego na Uniwersytecie A. Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1950-54 kompozycję w klasie Tadeusza Szeligowskie, a od 1951 do 1955 także dyrygenturę u Waleriana Bierdiajewa i Stanisława Wisłockiego również w Poznaniu. Był dyrygentem w poznańskiej Operze im. Stanisława Moniuszki, ale jednocześnie współpracował też z wieloma innymi orkiestrami symfonicznymi, głównie z Filharmonią Poznańską. Przez kilka lat (1970-1973) był dyrektorem artystycznym Polskich Nagrań. Członek Związku Kompozytorów Polskich, przez kilka kadencji był sekretarzem generalnym Zarządu Głównego oraz prezesem oddziału warszawskiego ZKP. Stworzył Warszawskie Spotkania Muzyczne i przez trzy dekady nimi kierował. Jego dorobek kompozytorski obejmuje – prócz utworów symfonicznych – także dzieła kameralne, solowe, ale i stylizacje ludowe, suity, pieśni na fortepian, a nawet piosenki dla dzieci. Utwory Słowińskiego prezentowane były chętnie na krajowych i zagranicznych koncertach czy festiwalach.

W 1959 roku zrekonstruował zaginioną partyturę opery Stara baśń Władysława Żeleńskiego do libretta Aleksandra Bandrowskiego według powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego.

Jak pisała teoretyczka i krytyczka muzyczna Małgorzata Gąsiorowska, język dźwiękowy muzyki Władysława Słowińskiego „zakorzeniony początkowo w konwencji neoklasycznej (…), cechuje jasna, przejrzysta forma o czytelnej dramaturgii i łatwo rozpoznawalnych punktach napięć i odprężeń, barwna kolorystyka instrumentalna i silna ekspresyjność, której szczególnym przejawem są zwroty, nawiązujące do języka figur retorycznych (...). Zapewne ma to swoje uzasadnienie w wieloletnich związkach artysty z teatrem muzycznym, zarówno jako twórcy, jak i dyrygenta, choć żaden z utworów koncertowych nie nosi znamion dosłownej ilustracyjności”.

Władysław Słowiński był niezwykle zaangażowany w działalność Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, pełnił wiele funkcji w macierzystej sekcji A, był także członkiem Zarządu (w latach 1978-1984 i 1997-2005) oraz przewodniczącym Komisji Repartycyjnej (1989-1993). Wyróżniony przez Stowarzyszenie Medalem ZAiKS-u, nagrodą za propagowanie polskiej muzyki współczesnej oraz Nagrodą 100-lecia ZAiKS-u. Był też laureatem m.in. Nagrody ZKP za twórczość kompozytorską i nagrody im. C.K. Norwida w dziedzinie muzyki. Kawaler, Oficer i Komandor Orderu Odrodzenia Polski. Odznaczony również Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.