Zbigniew Bukowski

Archeolog, badacz epoki brązu i wczesnej epoki żelaza środkowej Europy, wykładowca akademicki, prof. dr hab. Zbigniew Bukowski zmarł w wieku 93 lat. Od 1960 roku należał do sekcji I Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.

Absolwent studiów archeologicznych UAM w Poznaniu, w 1982 roku otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Był związany głównie z Polską Akademią Nauk, m.in. jako zastępca Dyrektora ds. Naukowych Instytutu Historii Kultury Materialnej (obecnie Instytut Archeologii i Etnologii), członek Rady Naukowej tegoż Instytutu oraz członek Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych PAN. Twórca i były dyrektor Ośrodka Ratowniczych Badań Archeologicznych przy Ministerstwie Kultury i Sztuki, placówki koordynującej częste interwencje i badania przy budowie ciągów autostrad w Polsce. Wielu jego wychowanków wspomina archeologiczne obozy szkoleniowe w Biskupinie, których instruktorem był przez kilka sezonów.

Prof. Bukowski pracował także w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, koncentrując się przede wszystkim na procesach kulturowych i osadniczych w Europie Środkowej, ludach koczowniczych, a także starożytnym szlaku handlowym z I tysiąclecia p.n.e., znanym jako szlak bursztynowy.

Niestrudzony propagator archeologii, autor wielu publikacji naukowych i popularyzatorskich (jak np. Świt kultury europejskiej i Świat kultur azjatyckich), redaktor naukowy czasopisma „Archeologia Polski”, członek-korespondent Niemieckiego Instytutu Archeologicznego, jak i organizacji naukowych w Niemczech, Austrii, Szwajcarii i Francji. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Sopocie. Często brał udział w sesjach organizowanych przez Muzeum Archeologiczne w Gdańsku. Zajmował się archeologią Pomorza.