Karol Mórawski

Historyk, znawca dziejów Warszawy, miłośnik kultury i języka węgierskiego, muzealnik, zmarł w wieku 87 lat. Do sekcji I naszego Stowarzyszenia należał od 1975 roku.

Był absolwentem Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (ukończył tam również filologię). Po obronie dyplomu pozostał na uczelni jako pracownik naukowy Instytutu Historii. Od lat 60. datują się jego związki z placówkami muzealnymi: Muzeum Polskiego Ruchu Rewolucyjnego i Robotniczego, Muzeum ŻIH, Muzeum Historycznym m.st. Warszawy, wreszcie Muzeum Woli, którego kuratorem został w 1986 i aż do przejścia na emeryturę 21 lat później kierował nim nieprzerwanie. Organizował w nim nie tylko wystawy prezentujące historię dzielnicy i jej związki z kulturą Warszawy, ale i zapraszał do współpracy lokalnych twórców, artystów, pasjonatów.

Uważany za nestora varsavianistów, znał swoje miasto od podszewki, poświęcił mu dziesiątki, jeśli nie setki artykułów, opracowań, komentarzy, przypisów i książek, omawiając nie tylko gmachy i ulice, ale pokazując judaica warszawskie, przedwojenne afisze, jasełkowe obrzędy, tor wyścigów na Służewcu, mówiąc o polsko-węgierskich kontaktach. Jedną z najbardziej popularnych jego książek był wydany w 2022 roku tom Szpargały warszawskie, czyli opowieści z różnych szuflad, zbiór 25 gawęd poświęconych stolicy.

Jego dorobek obejmuje kilkadziesiąt prac naukowych, przewodników historycznych i biografii. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1994) i Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.