Waldemar Parzyński, 80. urodziny

Wokalista, aranżer, kompozytor legendarnych Novi Singers, znany z muzyki filmowej, teatralnej, kierownik muzyczny festiwali i „Idola”. Podziwiają go też ci, którzy nie są tego świadomi – to on śpiewa w czołówce pierwszego polskiego serialu Wojna domowa.

Ukończył Liceum Muzyczne we Wrocławiu w klasie teorii muzyki i perkusji, został absolwentem Wydziału Reżyserii Muzycznej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Światową sławę zyskał z grupą wokalną Novi Singers. Nazwa to akronim od New Original Vocal Instruments, co miało oznaczać grupę muzyków jazzowych, którzy traktowali głos jako instrument. Debiutowali 2 maja 1965 roku w sali kameralnej Filharmonii Narodowej w Warszawie. Jak pisał Paweł Brodowski, brzmienie ich głosów było wokalnym odpowiednikiem barw różnych instrumentów – trąbki, saksofonu, klarnetu, fletu, puzonu, kontrabasu. Rzadko śpiewali tekstem, posługiwali się głównie wokalizą i scatem – dźwięcznymi sylabami, którym nadawali ekspresję.

We wrześniu 1965 roku odnieśli zwycięstwo w konkursie na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Zurychu. W 1966 roku przez miesiąc rezydowali w słynnej paryskiej Olympii – swoimi występami poprzedzali recitale Jacques’a Brela. Ich wokalizy słuchać w filmach Jerzego Skolimowskiego Bariera i Ręce do góry, Gra Jerzego Kawalerowicza i Szklana Kula Stanisława Różewicza.

W czerwcu 1967 NOVI nagrali swój pierwszy album „Bossa Nova”, na którym Parzyński umieścił cztery kompozycje: Żółty słoń, Pyzate słoneczniki, Mini dziewczyna i Gogo.

Charakterystyczna wokalna forma grupy pokonywała językowe granice. W 1968 roku w Niemczech wydali album „NOVI In Wonderland”, a rok później wyruszyli na trzymiesięczne tournée po Indiach, Australii i Nowej Zelandii. To się wtedy nie zdarzało.

Kolejne płyty robiły furorę, ale szczególne miejsce ma album: „Novi Sing Chopin”. Pamiątką z lat 70. jest bułgarska płyta „Novi Singers & Karel Gott at Golden Orpheus 1972”. Ostatni występ zespołu w oryginalnym składzie odbył się w Sali Kongresowej w Warszawie w 1985 roku.

Parzyński jeszcze w czasach Novi Singers prowadził Radiowo-Telewizyjne Studio Piosenki (1975-1980). Pełnił funkcję kierownika muzycznego, dyrygenta i jurora podczas konkursów i festiwali piosenkarskich w Opolu i Sopocie. Jak podkreśla Andrzej Winiszewski w „Polskiej Filmografii Jazzowej”, w gościnnym występie z 1973 roku Wojciecha Wójcika Parzyński zaproponował odważne funki. Jego muzykę można usłyszeć w Na niebie i na ziemi z Piotrem Fronczewskim. W Romansie prowincjonalnym Krzysztofa Wierzbiańskiego, której bohaterką jest pianistka, zwrócił się w stronę kameralistyki.

Jego kompozycje pojawiały się w filmach dokumentalnych – Śladami Kopernika, Bursztynowy szlak, Trzy siódemki, Aktor Tadeusz Fijewski. Chyba każdy nucił szlagier z żartobliwego filmu rysunkowego Czarna krowa w kropki bordo według scenariusza Wandy Chotomskiej o czarnej krowie w bordowe kropki, która daje białe mleko. Jej kompozytorem jest Parzyński.

Tworzył też dla Felicjana A ndrzejczaka, Stanisława Wenglorza, Anny Jantar, Eleni, Krystyny Giżowskiej, Ireny Jarockiej, Lidii Stanisławskiej, Majki Jeżowskiej czy Anny Jurksztowicz. A także do teatru – do Gwałtu, co się dzieje! Bogdana Hussakowskiego i Warszawianki Andrzeja Chrzanowskiego oraz Jądra ciemności Krzysztofa Wierzbiańskiego.

Od 1989 roku prowadzi Międzynarodową Fundację Kultury „Ostoya”. Był kierownikiem muzycznym w programach telewizyjnych „Idol” i „Jak oni śpiewają”. Od 2009 roku sprawuje opiekę artystyczną nad grupą wokalną Voice Factory.