Jerzy Kronhold

Jerzy Kronhold urodził się 24 stycznia 1946 roku w Cieszynie. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, później ukończył wydział reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Debiutował wierszami w 1965 roku, w almanachu festiwalu Łódzka Wiosna Poetów, na którym zdobył wyróżnienie. Wraz z Adamem Zagajewskim, Julianem Kornhauserem, Stanisławem Stabrą, Witem Jaworskim i Jerzym Piątkowskim współtworzył krakowską grupę poetycką Teraz – jedno z najważniejszych środowisk Nowej Fali.  

Po studiach pracował m.in. w katowickim Teatrze Śląskim – jako reżyser i kierownik literacki, a latach osiemdziesiątych prowadził antykwariat w Cieszynie. Wtedy też został działaczem Solidarności Polsko-Czesko-Słowackiej. Po 1989 roku dwukrotnie był konsulem generalnym RP w Ostrawie (w latach 1991–1996 i 2007–2011). Natomiast od roku 2000 do 2006 kierował Instytutem Polskim w Bratysławie. Był też radnym Cieszyna. Odznaczono go Krzyżem Wolności i Solidarności oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Książkowym debiutem Jerzego Kronholda było Samopalenie (1972), kolejny tom, Baranek lawiny, wydał osiem lat później. Ostatnią z jego kilkunastu książek poetyckich były Długie spacery nad Olzą (2020).

Za swoją twórczość poeta otrzymał m.in. Nagrodę Literacką m.st. Warszawy i Nagrodę im. Krystyny i Czesława Bednarczyków. Jego książki były też nominowane do Nagrody Gdynia (dwukrotnie), Nagrody im. Juliana Tuwima, Nagrody im. K.I. Gałczyńskiego „Orfeusz” (dwukrotnie), Nagrody im. Wisławy Szymborskiej, Wrocławskieju Nagrody Poetyckiej „Silesius” oraz (trzykrotnie) do Nagrody Literackiej „Nike”.