Henryk Bardijewski

Prozaik, dramaturg, autor słuchowisk radiowych, zmarł 9 grudnia 2020 w wieku 88 lat. Henryk Bardijewski należał do Stowarzyszenia Autorów ZAiKS od 1957 jako członek trzech sekcji: F – Autorów Dzieł Literackich, D – Autorów Utworów Literackich Małych Form i C – Autorów Dzieł Dramatycznych.

Urodził się w 1932 roku w Częstochowie. Studiował filologię polską i bibliotekoznawstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował w Bibliotece Narodowej (1953-57), a następnie jako redaktor w Dziale Literackim Polskiego Radia w Warszawie. Przez kilka lat kierował tam Redakcją Słuchowisk, później (do roku 1985) był konsultantem literackim w zakresie dramaturgii radiowej.

Debiutował w 1955 roku. Uprawiał dramat i prozę. Był autorem trzydziestu książek – powieści, tomów opowiadań, bajek dla dzieci oraz zbiorów słuchowisk i dramatów. Ma w swoim dorobku sto pięćdziesiąt słuchowisk radiowych, ponad trzydzieści sztuk teatralnych i telewizyjnych.

Otrzymał wiele nagród w konkursach literackich, dwukrotnie nagrodę Komitetu ds. Radia i Telewizji za całokształt twórczości w dziedzinie dramaturgii radiowej (1971, 1983). Jest również laureatem nagrody Teatru Polskiego Radia „Honorowy Wielki Splendor” (2002), Nagrody im. C.K. Norwida (2007), Nagrody Prezydenta Miasta Częstochowy (2009) oraz Nagrody Literackiej im. Wł. Reymonta (2011).

Jego publikacje książkowe obejmują zbiory opowiadań: Rysunki na piasku (1962), Talizman i inne opowiadania (1965), Alibi (1966), Lustra (1972), Jak zostać monarchistą, a właściwie królem, (1976), Pochód Don Kichotów (1977), Klawiatura (1977), Dzień niepokoju (1979), Kraina intymności (1979),  Czekanie na znak (1985),  Spis rzeczy i inne opowiadania. (2001), Dzikie anioły (2006), Blisko, za blisko (2010), Przelotna radość (2012); Pan Fiasko i jego sukcesy (2017); powieści: Rzut podkową (1979), Irytacje (1984), Wiek świateł (1992); słuchowiska i dramaty takie jak Siła przyciągania (1975), Dramaty (1981),  Pangea. Małe dramaty. (1984), Komu sekret (1985), Aria na tysiąc głosów (2004), Szepty, podszepty (2009); a także książki dla dzieci: Złoty potok (2006), Baśń o latającym dywanie (2006), Bajka na biegunach (2008), Wyprawa do kraju księcia Marginała (2009), Każdy może zostać... odkrywcą (2009), Baśń o latającym rumaku (2017).

Jego utwory zostały przetłumaczone na kilkanaście języków. Słuchowiska były realizowane w rozgłośniach radiowych w Niemczech, Włoszech, Wielkiej Brytanii, Czechach, Słowenii, Słowacji, Bułgarii, Norwegii, Chorwacji. Dwukrotnie reprezentowały Polskie Radio w prestiżowym konkursie Prix Italia. Sztuki grane były w teatrach w Gdańsku, Wrocławiu, Warszawie, Krakowie, Łodzi, Gnieźnie, Przemyślu, a także wystawiane przez liczne zespoły nieprofesjonalne.