Bogusława Czosnowska

Aktorka, autorka znakomitych adaptacji scenicznych, reżyserka, poetka i piosenkarka, zmarła 4 sierpnia 2021. Od 1976 należała do Sekcji D naszego Stowarzyszenia.

Urodzona w 1926 roku we Lwowie, uczęszczała do szkoły baletowej. Na scenie zadebiutowała w 1944 w Polskim Teatrze Dramatycznym we Lwowie pod panieńskim nazwiskiem Michna. W latach 1945-47 występowała w Szczecinie. Potem wędrowała po Polsce – tak jak większość artystów, grając w Warszawie (dwa sezony), Olsztynie, Łodzi, Jeleniej Górze, Poznaniu. W 1957 związała się z gdańskim Teatrem Wybrzeże i była mu wierna aż do przejścia na emeryturę w 1981, występując w ponad 200 rolach, a także kilkakrotnie w Teatrze Telewizji; zagrała również w dziewięciu polskich filmach. Uczyła w Studium Wokalno-Aktorskim przy Teatrze Muzycznym w Gdyni.

Była – jak mówi o niej Zbigniew Rymarz, jej wieloletni współpracownik i przyjaciel – reżyserem wszechstronnym: opery, operetki komedie, wodewile (których była ostatnią mistrzynią). Jej dorobek reżyserski obejmuje ponad 60 realizacji (13 przedstawień operowych, 12 operetek cztery musicale, 25 przedstawień słowno-muzycznych). Jej ostatnim dokonaniem była operetka Paula Abrahama Wiktoria i jej huzar, którą w 2007 reżyserowała na Europejskim Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy. „Miała znakomite wyczucie możliwości aktorskich – wspomina Rymarz. – Potrafiła tak wypracować postać, »wyciągnąć« ją z aktora, że widzowie często zastanawiali się, kto tak znakomicie wciela się w rolę”.

Gdy czas pozwalał, uciekała do wiejskiej chaty w Sianowie na Kaszubach. Tam pracowała – pisała wiersze, przygotowywała tom wspomnień Ostatni gong (wyróżniony w 2001 nagrodą Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki). Odznaczona m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i brązowym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz nagrodą prezydenta Gdańska.