Andrzej Zaorski

Odchodzą najwięksi. Wczoraj, 31 października zmarł Andrzej Zaorski, aktor, satyryk, twórca radiowy i telewizyjny. Miał 79 lat. W 2012 roku za wybitne zasługi w pracy artystycznej i twórczej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w Polsce został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Radiowa osobowość – nikt tak jako on nie potrafił opowiedzieć o „fajnym filmie, który widział wczoraj”. Po studiach na warszawskiej PWST (dyplom 1964) zaczął pracę w teatrze: najpierw we Współczesnym, potem w Ateneum, Narodowy, Powszechnym, Na Targówku, Kwadracie. Występował również w kabaretach „U Lopka”, „Pod Egidą”, „Tu 60-tka” i „Kaczuch Show”. W Teatrze Telewizji stworzył wiele ról (m.in. Albina w Ślubach panieńskich Fredry czy Pana Tadeusza w adaptacji poematu Mickiewicza). Telewizja wciągnęła go na wiele lat, był współtwórcą kilku cyklicznych programów satyrycznych: „Gallux Show”, „Studio Gama”, cieszące się ogromną popularnością „Polskie Zoo”. Grywał także w filmach, debiutując niewielką rolą w Marysi i Napoleonie Buczkowskiego; pojawiał się w obrazach Morgensterna, Bera, Barei oraz w produkcjach swego brata Janusza, takich jak Matka Królów czy Panny i wdowy. Wylew, jaki przeszedł w 2003 roku, zmusił go do ograniczenia występów; po okresie rekonwalescencji zajął się reżyserią. W 2006 roku ukazał się tom jego wspomnień Ręka, noga, mózg na ścianie, świadectwo zmagań z ponowną nauką pisania i mówienia, powracania do życia.
W 1991 roku odznaczony został Wiktorem jako osobowość telewizyjna, w 2006 – radiowym Złotym Mikrofonem. W 2012 odebrał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. W naszym Stowarzyszeniu należał do sekcji G (Autorów Dzieł Filmowych i Telewizyjnych) i D (Autorów Utworów Literackich Małych Form).