Barbara Reszko

Tłumaczka literatury, wielka orędowniczka Wilna i Wileńszczyzny, Barbara Reszko zmarła 29 grudnia 2021 w wieku 96 lat. Od 1976 roku była członkinią Sekcji F ZAiKS-u.

Jej rodzina, związana od pokoleń ze wschodem Rzeczypospolitej, po I wojnie musiała uciekać z Mińska Litewskiego przez Wilno (gdzie w 1925 roku urodziła się Barbara) do Chełmna nad Wisłą, zaś w 1939 – z powrotem na wschód, do Lidy i dalej do Wilna, gdzie Barbara Reszko chodziła do litewskiej szkoły, później skończyła liceum im. Orzeszkowej i zdała maturę. Rodzina mieszkała na Antokolu; podtrzymywali zawartą jeszcze w latach przedwojennych przyjaźń z wybitnym fotografem Janem Bułhakiem. Barbara działała w podziemiu (ps. „Bajka”), była kancelistką V Batalionu Nowogródzkiego AK. W 1945, zmuszeni do opuszczenia Wilna, trafili do Wrocławia; poszukiwana przez UB, Reszko wyjechała do Warszawy, by zamieszkać u siostry swej matki, Jadwigi Michalskiej, której mąż był znanym i cenionym bibliofilem. Podjęła pracę w Ministerstwie Kultury i Sztuki, gdzie zatrudniona była przez trzy dekady, równocześnie zajmując się tłumaczeniami literackimi (m.in. utworów Ludmiły Ulickiej, Wasilija Szukszyna, Leonida Żuchowickiego, Władimira Sołouchina, Aleksandra Grina, Georgija Chołopowa i Ilii Erenburga). W 1989 została członkiem-założycielem Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Wilna i Grodna, aktywnie uczestnicząc w jego działaniach poprzez dokumentowanie polskiego życia na Wileńszczyźnie. Bogatą kolekcję dokumentów osobistych (były wśród nich świadectwa szkolne, przedwojenne zdjęcia Wilna autorstwa Jana Bułhaka, spisy poległych i zaginionych członków AK z tego terenu, odręcznie spisywane kartoteki nauczycieli i księży, książki, roczniki czasopism) podarowała bibliotece Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie – po wojnie w olsztyńskiem osiadło kilkadziesiąt tysięcy przesiedleńców z Wileńszczyzny.