Michał Heller

Teolog, profesor nauk filozoficznych, fizyk kosmolog, katolicki prezbiter.

Urodził się 12 marca 1936 w Tarnowie. Po wybuchu II wojny światowej został wraz z rodziną wysiedlony przez ZSRR na Syberię, a w 1944 roku przesiedlony na południe Rosji do Urbachu. Po powrocie do Polski w 1946 roku podjął naukę w IV Liceum Ogólnokształcącym w Tarnowie, w którym w 1953 roku zdał maturę.

Jest absolwentem tarnowskiego seminarium duchownego i jego późniejszym wykładowcą, a także pierwszym dziekanem Wydziału Teologicznego. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1959 roku z rąk bpa Karola Pękali. W 1960 roku zaczął studia na Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie w 1966 roku obronił doktorat z kosmologii relatywistycznej, a w 1969 roku uzyskał habilitację.

Jest profesorem filozofii na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie, pracownikiem Watykańskiego Obserwatorium Astronomicznego, fundatorem i dyrektorem Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych oraz dyrektorem Ośrodka Badań Interdyscyplinarnych, a od 1990 roku członkiem Papieskiej Akademii Nauk. Specjalizuje się w filozofii przyrody, fizyce, kosmologii relatywistycznej oraz relacji nauka–wiara.

W 2008 roku jako pierwszy Polak został laureatem Nagrody Templetona, przyznawanej za wyjątkowy wkład w afirmację duchowego wymiaru życia poprzez spostrzeżenie, odkrycie lub prace praktyczne. Dorobek naukowy ks. profesora Michała Hellera liczy ponad 900 pozycji, w tym 70 książek, ponad 100 prac z dziedziny kosmologii i fizyki matematycznej, ponad 400 artykułów z filozofii i teologii oraz wiele artykułów popularnonaukowych.

Za swoją działalność został uhonorowany wieloma nagrodami i odznaczeniami. W 2006 roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, w 2009 Krzyż Komandorski z Gwiazdą Odrodzenia Polski. Pięć lat później, w 2014 roku – za zasługi w nauce – otrzymał Order Orła Białego.

Od 2013 roku członek honorowy ZAiKS-u.