Jan Krenz

Dyrygent, pianista i kompozytor. Urodził się 14 lipca 1926 roku we Włocławku.

W czasie okupacji kształcił się pod kierunkiem wybitnego pianisty i pedagoga Zbigniewa Drzewieckiego. Uczęszczał również na lekcje kompozycji do Kazimierza Sikorskiego. W latach 1945–47 studiował w klasie dyrygentury u Kazimierza Wiłkomirskiego i w klasie kompozycji u wspomnianego Kazimierza Sikorskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, uzyskując na ich zakończenie dyplom z odznaczeniem.

Jeszcze przed uzyskaniem dyplomu, w 1946 roku, zadebiutował jako dyrygent w łódzkiej filharmonii, prezentując Toccatę na fortepian i orkiestrę. W latach 1947–49 był II dyrygentem w Państwowej Filharmonii w Poznaniu. W tym samym czasie w Operze Poznańskiej wystawił Uprowadzenie z seraju Mozarta. W latach 1949–51 był asystentem Grzegorza Fitelberga w Wielkiej Orkiestrze Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. W 1953 roku po śmierci Fitelberga został szefem tej orkiestry. W latach 1953–1967, stojąc na czele WOSPR, nagrywał, koncertował i przygotowywał liczne prawykonania dzieł kompozytorów polskich. Wraz z orkiestrą odbywał też liczne wyjazdy za granicę, które uczyniły zespół znanym i cenionym w świecie. W 1963 roku odbyło się triumfalne i najdłuższe w dziejach polskich orkiestr tournée WOSPR przez Związek Radziecki, Mongolię, Chiny, Japonię, Australię i Nową Zelandię.

W 1967 roku został pierwszym dyrygentem Teatru Wielkiego w Warszawie, a następnie dyrektorem artystycznym. Doprowadził do wielu ambitnych premier, m.in. Borysa Godunowa Modesta Musorgskiego, Elektry Richarda Straussa, czy Otella Giuseppe Verdiego, które zapisały się w dziejach polskiej sceny operowej jako wybitne wydarzenia artystyczne.

W latach 1968–1973 prowadził orkiestrę radia duńskiego w Kopenhadze. W latach 1979–1982 pełnił funkcję kierownika muzycznego miasta Bonn, prowadząc orkiestrę Beethovenhalle oraz przedstawienia operowe. Współpracował też z radiem holenderskim, a także z orkiestrą Yomiuri Nippon Symphony Orchestra w Tokio.

Jan Krenz prowadził również wielokrotnie – jako dyrygent gościnny – takie orkiestry, jak Berliner Philharmoniker, Staatskapelle Dresden, orkiestrę Filharmonii w Leningradzie, Concertgebouw w Amsterdamie, Santa Cecilia w Rzymie oraz czołowe orkiestry londyńskie.

Regularnie uczestniczył w Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, na którym dwukrotnie – w 1969 roku i 1974 roku – otrzymał nagrodę „Orfeusza” za wykonania muzyki polskiej. Brał udział w festiwalach w Edynburgu, Bergen, Pradze, Montreux, Osace i Wiedniu. Napisał muzykę filmową m.in. do filmów Eroica Andrzeja Munka i Kanał Andrzeja Wajdy.

Jest laureatem wielu nagród, m.in. Koryfeusza Muzyki Polskiej za całokształt twórczości.

W 2005 roku otrzymał Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Od 1946 roku członek ZAiKS-u. Od 1998 roku członek honorowy.