Czesław Miłosz

Poeta, prozaik, eseista, tłumacz. Syn Aleksandra Miłosza, herbu Lubicz i Weroniki z Kunatów. Urodził się 30 czerwca 1911 roku w Szetejniach na Litwie.

Młodość spędził w Wilnie, gdzie ukończył prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego.

W 1930 roku zadebiutował jako poeta wierszami Kompozycja i Podróż w piśmie „Alma Mater Vilnensis”. Od 1931 roku należał do grupy poetyckiej „Żagary”, skupiającej polskich poetów związanych ze środowiskiem akademickim Uniwersytetu Stefana Batorego. Był też pomysłodawcą pisma literackiego pod tym samym tytułem.

W 1933 roku ukazał się książkowy debiut Miłosza Poemat o czasie zastygłym, za który otrzymał Nagrodę im. Filomatów, a stypendium Funduszu Kultury Narodowej pozwoliło mu na wyjazd do Paryża.

W 1935 roku podjął pracę w wileńskiej rozgłośni Polskiego Radia, kontynuując jednocześnie twórczość literacką. W 1936 roku wydał katastroficzny tomik Trzy zimy, który znakomicie oddawał panujące wówczas nastroje. Rok później Miłosz wyjechał do Włoch. Po powrocie, wciąż jako pracownik Polskiego Radia, przeniósł się do Warszawy, gdzie przetrwał okupację. W czasie wojny pod pseudonimem Jan Syruć aktywnie działał w podziemnym życiu literackim.

Po kapitulacji powstania warszawskiego przeniósł się do Krakowa.

W latach 1946–50 był attaché kulturalnym przy ambasadzie w Stanach Zjednoczonych, następnie we Francji. W 1951 roku odmówił powrotu do kraju.

Do roku 1989 publikował głównie w paryskiej „Kulturze” i w Polsce w drugim obiegu.

Twórczość Miłosza to jedno z najbardziej znaczących i fascynujących zjawisk literatury XX i XXI wieku. Tworzył nieprzerwanie od wczesnej młodości do końca życia, przez ponad siedemdziesiąt lat. Jest jednym z najczęściej tłumaczonych autorów polskich. Sam również przekładał, głównie z języków angielskiego i francuskiego. Jako tłumacz mierzył się z tradycją literacką od Szekspira, Eliota, japońskich poetów haiku, po wybrane księgi Pisma Świętego.

Pisał, poza kilkoma wyjątkami, wyłącznie po polsku, choć blisko czterdzieści lat spędził poza Polską. Światowy rozgłos przyniosła mu powieść Zdobycie władzy, opublikowana po francusku w 1953 roku, o instalowaniu komunizmu w Polsce oraz esej Zniewolony umysł wydany w tym samym roku, w Paryżu, zaliczany dzisiaj do klasycznych dzieł o systemach totalitarnych i politycznych utopiach. W 1955 roku ukazała się jego powieść Dolina Issy.

W 1980 roku Czesław Miłosz otrzymał nagrodę Nobla za całokształt twórczości. Rok później przyjechał do kraju, gdzie jego utwory zostały już oficjalnie wydawane.

W 1993 roku przeprowadził się do Polski i zamieszkał w Krakowie.

Jest laureatem wielu prestiżowych nagród literackich, a także doktorem honoris causa wielu uniwersytetów w USA i w Polsce. W 1993 roku otrzymał honorowe obywatelstwo Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa w uznaniu zasług dla kultury polskiej. Rok później, w 1994 roku, został odznaczony Orderem Orła Białego.

Zmarł 14 sierpnia 2004 roku w Krakowie. Jego ciało spoczywa w Krypcie Zasłużonych na Skałce.

Członek ZAiKS-u od 1946 roku. Od 1993 roku członek honorowy.