Władysław Słowiński

Kompozytor, dyrygent i organizator życia muzycznego.

Urodził się 14 maja 1930 roku w Sadlnie. W latach 1949–1951 studiował muzykologię pod kierunkiem Adolfa Chybińskiego na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1950–1954 odbył studia z zakresu kompozycji w klasie Tadeusza Szeligowskiego, a od 1951 do 1955 roku także dyrygentury u Waleriana Bierdiajewa i Stanisława Wisłockiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu.

W latach 1954–1964 był dyrygentem w Operze Poznańskiej. W tym samym czasie współpracował z wieloma orkiestrami symfonicznymi, głównie z Filharmonią Poznańską, a w następnych latach z Teatrem Wielkim w Łodzi oraz Teatrem Wielkim w Warszawie.

W 1959 roku zrekonstruował i zinstrumentował zaginioną partyturę opery Stara baśń Władysława Żeleńskiego.

W latach 1970–1973 był dyrektorem artystycznym wytwórni płytowej Polskie Nagrania. Od 1973 do 1985 roku pełnił funkcję sekretarza generalnego Związku Kompozytorów Polskich, a od 1985 do 2001 roku był prezesem jego warszawskiego oddziału. Od 1986 roku jest dyrektorem artystycznym Warszawskich Spotkań Muzycznych.

Do jego kompozycji należą m.in. Sonata na fortepian, Tryptyk bez echa, pieśni na bas i fortepian do słów Marii Konopnickiej, Impresje baletowe na orkiestrę kameralną, Koncert na flet z towarzyszeniem orkiestry smyczkowej, fortepianu i perkusji, Kwintet na instrumenty dęte, Sonatina na fortepian nr 2, Doloroso in memoriam Witold Lutosławski per quartetto d’archi, Definicje II, cztery pieśni na sopran i fortepian oraz Suita dla Zamku Królewskiego – reminiscencje barokowe na flet, skrzypce, altówkę i wiolonczelę.

Za swoją twórczość oraz działalność organizacyjną otrzymał wiele nagród i odznaczeń, m.in. Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski oraz srebrny medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Od 1953 roku członek ZAiKS-u.

Laureat Nagrody 100-lecia ZAiKS-u w 2018 roku.