Emilian Kamiński

Jeden z najpopularniejszych polskich aktorów, zmarły w wieku 70 lat Emilian Kamiński, ukończył PWST w Warszawie w roku 1975 i zadebiutował w Teatrze na Woli (w Pierwszym dniu wolności Leona Kruczkowskiego w reżyserii Tadeusza Łomnickiego). Na debiut filmowy przyszło mu poczekać jeszcze dwa lata: w 1977 zagrał w Akcji pod Arsenałem Jana Łomnickiego. W tym samym roku związał się z Teatrem Narodowym, gdzie pracował do 1983. W okresie „karnawału” Solidarności Kamiński był wiceprzewodniczącym jej komisji zakładowej w Teatrze Narodowym, a w stanie wojennym stworzył (wraz z Ewą Dałkowską, Andrzejem Piszczatowskim i Maciejem Szarym) podziemny Teatr Domowy.

Występował potem w wielu teatrach, m.in w Ateneum, gdzie zadebiutował także jako reżyser, by w końcu lat 90. powrócić do Narodowego. Od początku lat dwutysięcznych pracował nad uruchomieniem prywatnego Teatru Kamienica. Marzenie spełnił w roku 2009 i do śmierci pozostał dyrektorem, reżyserem i aktorem sceny przy warszawskiej alei Solidarności.

Emilian Kamiński został odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, srebrnym i złotym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Za działalność w solidarnościowym podziemi otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności.