Zbigniew Rybczyński

Jego Oscar – nagroda Amerykańskiej Akademii Filmowej, którą przyznano mu w 1983 roku za Tango, „najlepszy krótkometrażowy film animowany”  – był pierwszym Oscarem dla Polaka i polskiego filmu.

Urodził się w 1949 roku w Łodzi, gdzie też studiował na wydziale operatorskim słynnej „filmówki”. Dyplom zrobił w 1973 roku, zaczął wtedy – w Studiu Małych Form Filmowych Se-Ma-For – realizować autorskie obrazy animowane. Po zdobyciu Oscara pozostał w USA. W swoim autorskim studiu pod Nowym Jorkiem zajął się kręceniem wideoklipów i filmów krótkometrażowych dla telewizji. Jego wideoklip do kompozycji Johna Lennona Imagine został wysoko oceniony przez znawców, niestroniących od określenia „arcydzieło”. W 1994 roku rozpoczął pracę w Berlinie w Zentrum für Neue Bildgestaltung; wykładał również w Kolonii i na uczelniach w Japonii i USA. W 2009 roku wrócił do Polski, wiążąc się ze Szkołą Animacji 3D i Efektów Specjalnych w Nowym Sączu, później tworząc Wrocławskie Studia Technologii Wizualnych.

Jak sam mówił, został operatorem, by odpowiadać za wszystkie etapy realizacji swych autorskich filmów. Nieustannie eksperymentował, co pozwoliło mu na osiągnięcie efektu „uprzestrzennienia czasu” (określenie Michała Bielawskiego) – prowadzenia narracji symultanicznie na wielu płaszczyznach, swego rodzaju gry z przestrzenią i czasem. Widać to w wielu jego filmach, szczególnie w Nowej książce, Kwadracie, Plamuzie, Zupie, Take five, Manhattanie, Orkiestrze, również we wspomnianym Tangu.

Jest laureatem najważniejszych międzynarodowych nagród branżowych i doktorem honoris causa łódzkiej PWSFTviT.

Od 2019 roku członek honorowy ZAiKS-u.