Urszula Dudziak

Czołowa postać polskiej wokalistyki jazzowej urodziła się 22 października 1943 roku.

Utwory Elli Fitzgerald, których słuchała jako uczennica średniej szkoły, sprawiły, że zainteresowała się jazzem. W 1976 roku „New York Times” ogłosi ją wokalistką roku, tuż za Fitzgerald…

Profesjonalnie zadebiutowała w 1958 roku jako solistka zespołu Krzysztofa Komedy, sześć lat później zaczęła współpracę z Michałem Urbaniakiem, swoim przyszłym mężem. Gdy przenieśli się ze Skandynawii do USA, była już znana z występów na Jazz Jamboree, brała również udział w nagraniach płytowych; razem z Adamem Makowiczem nagrała płytę „Newborn Light”, której amerykańskie wydanie przetarło jej drogę na sceny koncertowe i festiwalowe. Jej kolejna płyta, „Urszula”, zawierała utwór Papaya, który przyniósł jej światową sławę – nieoczekiwana mieszanka scatu, elektroniki, modulatorów i szalonego rytmu zachwyciła wszystkich. Do wspólnych występów zapraszali ją Lionel Hampton, Herbie Hancock, Gil Evans, Ron Carter, Dizzy Gillespie, Sting, Bobby McFerrin…

Jej dorobek obejmuje kilkadziesiąt albumów solowych i nagrywanych z innymi muzykami, role filmowe (jest także kompozytorką muzyki filmowej), książki wspomnieniowe, udział w wielu programach telewizyjnych. UNESCO przyznało jej tytuł „Artysty dla Pokoju”, polska branża muzyczna – Fryderyka za całokształt twórczości. Zaangażowana w sprawy artystów, występuje często w obronie ich praw na forach międzynarodowych.

Od 2019 roku członkini honorowa ZAiKS-u.