Andrzej Dąbrowski

Wybitny perkusista i wokalista jazzowy, piosenkarz, fotograf, rajdowiec. Urodzony 13 kwietnia 1938 roku Andrzej Dąbrowski cechuje się iście renesansową naturą. Rodem z Wilna, wychowany w Krakowie artysta odebrał pod Wawelem staranne wykształcenie w liceum muzycznym i Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (klasa perkusji). Karierę zaczął jeszcze jako licealista, wchodząc w silne środowisko entuzjastów jazzu z Jerzym „Dudusiem” Matuszkiewiczem, Wojciechem Karolakiem, Romanem Dylągiem, Andrzejem Trzaskowskim i Andrzejem Kurylewiczem na czele. Właśnie z Kurylewiczem i Wandą Warską zadebiutował na Zaduszkach Jazzowych w 1958 roku. Grywał później z cała plejadą gwiazd polskiego i światowego jazzu, między innymi z Janem Ptaszynem Wróblewskim, Krzysztofem Komedą, Zbigniewem Namysłowskim, Adamem Makowiczem, Tomaszem Stańką, Stanem Getzem, Budem Powellem, Donem Ellisem. W połowie lat 60. zaczął się też występować jako, a w 1970 roku zadebiutował jako piosenkarz na scenie popularnej – i od razu odniósł spektakularny sukces, a jego przeboje Zielono mi i Do zakochania jeden krok na trwałe zapisały się w annałach rodzimej rozrywki.

Jest więc Andrzej Dąbrowski bodaj jedynym artystą, który równolegle zdobywał Grand Prix festiwali w Opolu i Sopocie oraz laury najlepszego wokalisty jazzowego w plebiscytach czytelników „Jazz Forum”.

Jakby było tego mało, Dąbrowski czynny był także jako fotograf i publicysta, współpracując między innymi z „Przekrojem”, „Polityką” i tygodnikiem „Motor”. Jeśli zaś ów ostatni tytuł zdaje się komuś nieco ekscentryczny, winien wiedzieć, że Andrzej Dąbrowski to wicemistrz Polski w rajdach samochodowych w roku 1957 i wielokrotny zdobywca innych trofeów w tej dyscyplinie.

Laureat Nagrody 100-lecia ZAIKS-u w 2020 roku.