Zmarł Stanisław Jan Rostworowski

Historyk, publicysta, edytor, Stanisław Jan Rostworowski zmarł 1 stycznia 2018 roku. Był członkiem Sekcji F – Autorów Dzieł Literackich naszego Stowarzyszenia.

Pochodził z rodziny szlacheckiej, pieczętującej się herbem Nałęcz, już w XVI w. przedstawionej jako „dom […] w Wielkiej Polszcze starodawny”, do przedstawicieli której zaliczali się poeci i pisarze, wojskowi i konfederaci, politycy i przedstawiciele Kościoła. Urodzony w Poznaniu Rostworowski tam ukończył szkołę średnią, pracował potem we Wrocławiu, by w 1953 roku rozpocząć studia filologiczne (j. polski i francuski) na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (uczelnia powstała m.in. dzięki finansowemu wsparciu Rostworowskich). Był dziennikarzem pracującym m.in. w redakcjach „Kameny”, „Za i Przeciw”, „Tygodnika Polskiego”, „Studiów i Dokumentów”, „Zeszytów Historycznych”, „Wiadomości Ziemiańskich”. Angażował się w działalność społeczną w organizacjach związanych ze środowiskiem chrześcijańskim (był wśród założycieli i członków władz Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego, brał udział w berlińskiej Konferencji Katolików Wschodu i Zachodu, jak również w kongresie „Pokój i Sprawiedliwość” zorganizowanej w holenderskim Nijmegen). Przez trzy kadencje (1972-1985) zasiadał w Sejmie jako poseł, uczestnicząc w działaniach kilku komisji: Pracy i Spraw Socjalnych; Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów; Polityki Społecznej, Zdrowia i Kultury Fizycznej. Doradzał również ekipom rządowym.

Jego pasją była szeroko traktowana historia, jej związki z polityką i światopoglądami. Debiutował w 1956 roku opowiadaniem Dziecinny wózek, później zajmował się publicystyką i eseistyką, był autorem i współautorem opracowań ukazujące najnowsze dzieje Polski (np. „Dardanele”: delegatura WiN-u za granicą, redagował materiały związane z historią rodziny, takie jak Listy z wojny polsko-bolszewickiej Stanisława Rostworowskiego czy Andrzej Rostworowski na tle dramatycznych losów Rzeczypospolitej.  Był przewodniczącym prezydium Koła Rodu Nałęczów, organizacji historyczno-kulturalnej zarejestrowanej w 1995 roku, ale zainicjowanej tuż po wojnie przez członków rodu przebywających na emigracji w Urugwaju. [wdsk]