43. Przegląd Piosenki Aktorskiej

Tukan to ptak, który – jak wynika z doniesień ornitologów – nie jest gatunkiem zagrożonym. To samo można śmiało powiedzieć o wszystkich artystach, których twórcza uwaga skupiona jest na piosence aktorskiej.

Ten szczególny sposób przekazywania emocji cieszy się niezmienną popularnością wśród wykonawców młodego pokolenia. Do takiego właśnie wniosku można było dojść, słuchając koncertów na corocznym Ogólnopolskim Przeglądzie Piosenki Aktorskiej. Pozycja tego szczególnego festiwalu wydaje się niezagrożona i między innymi dlatego od lat jego symbolem jest tukan.

Przegląd Piosenki Aktorskiej to przede wszystkim zmagania młodych wykonawców, którzy starają się zrobić wrażenie na jurorach i publiczności, by dostać się do finałowej ósemki. W tym roku podczas 43. Przeglądu poziom był tak wysoki, że wytypowanie artystów godnych końcowych laurów stanowiło dla jury – Joanny Dudy, Filipa Łobodzińskiego, Ralpha Kaminskiego, Anny Kazejak i Krzysztofa Mieszkowskiego – niełatwe zadanie.

Na scenie wrocławskiego teatru Capitol w finałowym koncercie konkursu entuzjastycznie przyjętym przez publiczność zaprezentowali się najlepsi z najlepszych. Najbardziej tego wieczoru zachwyciła wszystkich charyzmatyczna Marin Mashtaler, która w niepowtarzalny sposób wykonała między innymi piosenkę Die Moritat von Mackie Messer (muzyka: Kurt Weil, słowa: Bertolt Brecht). Nic więc dziwnego, że to właśnie jej przypadła główna nagroda konkursu – Złoty Tukan.

Drugą wybijającą się osobowością tego konkursu okazał się młody aktor teatru Ateneum w Warszawie, Jan Wieteska. Jego niezwykła interpretacja piosenki Artura Rojka Beksa zrobiła tak ogromne wrażenie na jurorach, wśród których w końcowym etapie zasiadałem również ja – Rafał Bryndal, że Wieteska został laureatem nagrody Stowarzyszenia Autorów ZAiKS za najlepsze wykonanie polskiej piosenki.

Wrocław żyje spektaklami, które szokują, zadziwiają i uczą. W tym roku na szczególną uwagę krytyków i publiczności zasłużyło przedstawienie Debil/stu las.

Przegląd Piosenki Aktorskiej nie sprowadza się jedynie do samego konkursu. W czasie trwania tej znaczącej imprezy prezentowane są mniej lub bardziej offowe przedstawienia oparte na różnego rodzaju piosenkach. Wykorzystywany do tego jest głównie repertuar polskich twórców, co z perspektywy naszego stowarzyszenia jest godne szczególnego podkreślenia. Przez cały tydzień Wrocław żyje spektaklami, które szokują, zadziwiają i uczą. W tym roku na szczególną uwagę krytyków i publiczności zasłużyło przedstawienie Debil/stu las.

Ważną pozycją każdej edycji Przeglądu Piosenki Aktorskiej jest przedstawienie, które określa się mianem gali. Co roku najlepsi – nie tylko wrocławscy – twórcy przygotowują na zakończenie przeglądu swoistego rodzaju show, który w wielu przypadkach przechodzi do historii. Nie inaczej było teraz. Spektakl Niech będzie Pogodno to prawdziwy musicalowy majstersztyk w reżyserii Marcina Libera. To piękny hołd złożony zmarłemu rok temu Jackowi Szymkiewiczowi zwanemu Budyniem. Piosenki tego niezwykle uzdolnionego kompozytora, multiinstrumentalisty, autora tekstów i performera posłużyły do tego, by w ironiczny sposób opowiedzieć o współczesnym świecie. Scena Teatru Polskiego została zamieniona w złomowisko, jak gdyby to była scenografia do kolejnego katastroficznego filmu. W tej scenerii młodzi adepci sztuki musicalowej, wspierani przez takie gwiazdy jak Ralph Kaminski czy Bartosz Porczyk, prezentują szaleństwo naszych czasów, wykonując w brawurowy sposób piosenki Budynia. Są kloszardami ginącego świata. Towarzyszą im na scenie wszyscy fantastyczni muzycy, jacy tylko przewinęli się przez zespół Pogodno. Brzmienie muzyki było więc rewelacyjne. Muzycy podkreślali, że nie powinno to nikogo dziwić, bo pilnował tego z nieba ich nieodżałowany lider Budyń.

Każdy szanujący się miłośnik muzyki powinien ten spektakl zobaczyć. Znakomicie podsumował cały festiwal, a tytuł Niech będzie Pogodno musi w tych trudnych czasach nam przyświecać, czego wszystkim życzę.